Eigen baas

Na ruim twee jaar bij een klant op locatie is het weer wennen op het kantoor aan huis. In positieve én in negatieve zin. Zo hoef ik niet meer door weer en wind op de fiets naar het station. Zonder de deur uit te hoeven zit ik om 09.00 uur achter mijn bureau. Ik ben niet natgeregend maar ook niet lekker uitgewaaid. Direct in de echte werkstand hoeft niet. Even rommelen mag. Uren rommelen zelfs, want ik ben lekker mijn eigen baas. En daar zit hem nou net de kneep. Eigen baas zijn is best moeilijk.

Zeker op dagen dat er geen echte deadlines zijn. Dat er klussen zijn die wel gedaan moeten worden maar ook nog best even kunnen wachten. Dan zijn de afleidingen op het thuiskantoor veel groter dan in de flextuinen van de opdrachtgever. Ik breng uren op Linkedin door, lees uitgebreid alle e- nieuwsbrieven en zoek naar reisbestemmingen die niet in mijn budget passen.

En als ik mij niet digitaal van de wijs laat brengen, dan laat ik mij graag afleiden door mijn huisgenoten. Gevraagd en ongevraagd. Man, kat en kinderen krijgen alle aandacht. Manlief en kat kunnen het waarderen, de kinderen wat minder. Die zitten niet te wachten op een moeder die 's middags bij een kopje thee de schooldag wil bespreken. Die willen gewoon ongestoord chillen op de bank zoals ze dat al jaren doen.

Dan druip ik maar af naar mijn werkkamer om eindelijk die dingen op te pakken die allang gedaan moesten worden. Nee, op een echt kantoor werken met dagelijkse structuur is zo gek nog niet. En zo nu en dan natregenen is eigenlijk ook best lekker.